|
|
از دست دادن پایم برایم بسیار رنج آور بود اما...
با سلام و تشکر از کسانی که در ساخت اندام مصنوعی فعالیت می نمایند. من (( ابوطالب )) اهل یکی از روستاهای داراب هستم. قبل از اینکه پای چپم را از بالای زانو از دست بدهم کارگر ساده ای بودم و مشغول به کار. اما متاسفانه در آبان 88 به علت تصادف پای خود را از بالای زانو از دست دادم. به مدت 31 روز در بیمارستان نمازی شیراز بستری بودم و 15 روز بعد از تصادف اجازه نمی دادم تا پایم را قطع کنند.3 بار مرا تا در اتاق عمل می بردند اما بر می گشتم، در نهایت پایم از بالای زانو قطع شد.
هیچ امیدی به ادامه زندگی نداشتم و فکر می کردم آدمی که از نظر مالی و ضعیت خوبی ندارد باید چه بکند، با یک پا چگونه زندگی کنم؟ و وحشت فراوانی از پای مصنوعی داشتم. قرار بود ازدواج کنم و اکنون با یک پا باید چه می کردم؟ مادرم شب و روز گریه می کرد و همه از این موضوع بسیار ناراحت بودند. روزهای بسیار بدی بود. تا اینکه یکی از روحانی های محل مرا اتفاقی دید و گفت: "چرا پای مصنوعی نمی گذاری؟ پسر من هم چندین سال است که پایش را از دست داده اما با گرفتن پای مصنوعی الان مشغول فعالیتهای روزمره خود است." 10 ماه از قطع شدن پای من می گذشت. و بالاخره به مرکز هلال احمر شیراز مراجعه نمودم. روزهای فراموش نشدنی بود از تمرین دوباره راه رفتن!
اکنون 3 ماه است که از پروتز بالای زانو استفاده می کنم و احساس بسیار خوبی دارم. 2 ماه است که ازدواج کردم و اکنون در حال شرکت در کلاسهای گواهینامه رانندگی هستم.
خدا را شکر ، روزهای سختی که داشتم سپری شد.
شنبه ۷ خرداد ۱۳۹۰
|